ТЫЛСЫМ ТҮН

Айналамды тұмшалады соқыр мұң,
Ай жылады.
Жасын сүртіп отырмын.
Бір дәруіш күбірлейді дұға оқып,
Шіркеу жақта шоқынады шоқындың.

Қанжығама жүргендей-ақ сый байлап,
Түннің жайын қоямын мен кейде ойлап.
Түнгі аспанға ізін тастап ақ жолақ,
Жұлдыз ақты.
Өтті өмірден бір бейбақ.

Түнгі өмірдің талақ еткен дастанын,
Көктегі айға аң-таң боп тұр аспаным.
Тал тағы да сұлық қалды қимылсыз,
Жапырағын сілкіп алып қас-қағым.

Тұтып еді осы түнді дос-үлгі,
Мендік көңіл тағылықтан шошынды:
Тылсым-түннің тыныштығын тілгілеп.
Қарға үніне байғыз даусы қосылды.

... Ұсынады өмір маған өрін кіл,
Болады екен қай ғасырда төрім гүл?!
... Байғызыңның басып озып сұңқылын,
Ит ұлыды.
Қу басыңа көрінгір!..

А. ТҮСІПБЕКОВА

26.06.2017 Ж.