بالا تاربيەسىندە اكەلەر جىبەرىپ الاتىن قاتە

ساقتاپ قويىڭىز دا، ٴوز بالاڭىزعا داۋسىڭىزدى كوتەرگىڭىز كەلگەن كەزدە قايتا وقىڭىز.

«قۇلاق سال، ۇلىم. بۇل سوزدەردى سەن ۇيىقتاپ جاتقاندا ايتىپ جاتىرمىن. سەن كىشكەنتاي قولىڭدى جاستانىپ، قىرىڭنان جاتىرسىڭ، ال ساپ-سارى شاشتارىڭ تەرلەگەن ماڭدايىڭا جابىسىپ قالىپتى. مەن ٴوزىم تىنىش قانا بولمەڭە جاسىرىن كىردىم. بىرنەشە مينۋت بۇرىن جۇمىس بولمەمدە گازەت وقىپ وتىرىپ، مەنى ۇلكەن وكىنىش تولقىنى تەربەدى. مەن سەنىڭ توسەگىڭە ٴوز كىنامدى تولىق سەزىنىپ كەلىپ وتىرمىن.

كوڭىل-كۇيىم بولماعان كەزدە اشۋىمدى سەنەن العانىمدى ويلاپ قاتتى تەبىرەندىم. سەن مەكتەپكە بارۋ ٴۇشىن كيىنە باستاعان كەزىڭدە، زاتتارىڭدى جيناي باستاعاندا، ٴارقاشان، ساعان تاعار ٴمىن تاپتىم. «ٴوز اياق-كيىمىڭدى تازالاماپسىڭ» دەپ كىنارات ىزدەدىم. «كيىمدەرىڭنىڭ بىرەۋىن ەدەنگە تاستاپ كەتتىڭ» دەپ داۋىس كوتەرىپ، ايعايلاعانىم ەسىمنەن كەتەر ەمەس. تاڭعى استا دا ساعان تيىسەتىن نارسەلەر تاپتىم: «شايىڭدى توكتىڭ; تاماقتى دۇرىس شاينامادىڭ; ماڭدايىڭدى ستولعا قويدىڭ; نانعا مايدى وتە باياۋ جاقتىڭ ت.ب»

كەيىن سەن ويناۋعا بارا جاتقاندا، مەن پويىزعا اسىعىپ بارا جاتىر ەدىم. سەن بۇرىلىپ، قولىڭدى بۇلعاپ: «اكەشىم، ساۋ بولىڭىز!» دەپ ايعايلادىڭ. مەن بولسام، سوعان قاباعىمدى شىتىپ: «جاعاڭدى تۇزە» دەپ جاۋاپ بەردىم.

سونىمەن، جۇمىس كۇنىنىڭ اياعىندا ٴبارى قايتا باستالدى. ۇيگە كەلە جاتىپ، جەرگە تىزەرلەپ وتىرىپ الىپ شارمەن ويناپ وتىرعانىڭدى بايقادىم. سەنىڭ ش ۇلىقتارىڭ جىرتىلىپ قالعان ەكەن. سەنى الدىما سالىپ الىپ ۇيگە اكەلۋ ارقىلى جولداستارىڭنىڭ الدىندا ۇياتقا قالدىردىم. ش ۇلىق باعالى ەدى، ەگەر سەن ونى ٴوز اقشاڭا ساتىپ العانىڭدا، سەن اباي بولار ەدىڭ!

جۇمىس بولمەمدە گازەت وقىپ وتىرعاندا بولمەگە كەلگەنىڭ ەسىڭدە مە؟ گازەتتەن كوزىمدى الىپ، ماعان كەدەرگى كەلتىردىڭ دەگەندەي اشۋلى كوزبەن قاراعان كەزىمدە نە ىستەرىڭدى بىلمەي كىرە-بەرىستە تۇرىپ قالىپ ەدىڭ عوي. «ساعان نە كەرەك؟» دەپ دورەكى سۇراعان ەدىم. سەن جاۋاپ بەرمەدىڭ، جۇگىرىپ كەلىپ موينىما اسىلدىڭ دا، بەتىمنەن ٴسۇيىپ-سۇيىپ الدىڭ. سەنىڭ قولىڭ موينىمدى ماحابباتپەن قىسىپ قۇشاقتاپ تۇر ەدى. اللا تاراپىنان جۇرەگىڭە ورنالاستىرىلعان بۇل ماحابباتتى مەنىڭ ساعان دەگەن ۇنامسىز قارىم-قاتىناسىم دا جويا الماپ ەدى. ودان كەيىن اياعىڭدى باياۋ باسىپ، بولمەدەن شىعىپ كەتتىڭ.

مىنە، وسىدان كەيىن، ۇلىم، گازەت قولىمنان ٴتۇسىپ، مەنى تۇسىنىكسىز قورقىنىش سەزىمى باۋرادى. مەنىڭ ادەتتەرىم مەنى قانداي جاعدايعا تۇسىرگەن؟ كىنالاۋ، ٴمىن ىزدەۋ ادەتىم سەنىڭ كىشكەنتاي بالا ەكەنىڭدى ۇمىتتىرىپ جىبەرىپتى. «سەنى جاقسى كورمەدىم» دەپ ايتا المايمىن. باستى پروبلەما سەنەن وتە كوپ نارسە كۇتۋىم جانە ٴوزىمنىڭ جاسىما ساي تالاپتار قويۋىم ەدى.

ال، سەنىڭ بويىڭدا وتە تاماشا، كەرەمەت مىنەزدەرىڭ كوپ. كىپ-كىشكەنتاي جۇرەگىڭ مەيىرىمگە تولى. بۇنى مەن ۇيقىعا كەتەر الدىندا موينىما اسىلىپ، بەتىمنەن سۇيگەن كەزىڭدە بايقادىم.

مەن سەنىڭ توسەگىڭە قاراڭعىدا، ەشكىمگە كورىنبەي، جاسىرىن كەلدىم. الدىڭا تىزە بۇگىپ وتىرمىن. بۇل مەنىڭ ايىبىمدى جۋۋ ارەكەتىم دەسە دە بولادى. بۇنىڭ ٴبارىن سەن وياۋ كەزدە ايتسام، بۇلاردى تۇسىنە المايتىنىڭدى بىلەمىن. ٴبىراق، ەرتەڭنەن باستاپ مەن ناعىز اكە بولامىن! مەن سەنىمەن دوستاسىپ، بىرگە وينايمىن. سەن قايعىرعاندا بىرگە قايعىرىپ، قۋانعاندا بىرگە قۋانامىن. اۋزىمنان سەنى كىنالايتىن، ۇنامسىز ٴسوز شىعاردا ٴتىلىمدى تىستەسەم دە ٴوزىمدى توقتاتامىن. ٴارقاشان وزىمە انت بەرۋ سەكىلدى «ول ٴالى كىشكەنتاي بالا عوي» دەگەن ٴسوزدى ٴجيى قايتالايتىن بولامىن.

مەن ساعان ۇلكەن جىگىت سەكىلدى قاراپپىن. ال، ٴقازىر ساعان قاراسام، سەنىڭ ٴالى كىشكەنتاي بالا ەكەنىڭدى بايقادىم. كەشە عانا اناڭنىڭ قۇشاعىندا ٴسابي ەدىڭ عوي، مەن سەنەن كوپ نارسە تالاپ ەتكەن ەكەنمىن...

اۋدارعان ەلجاس ەرتاي ۇلى، «باقىتتى وتباسى» وتباسىلىق كەڭەس ورتالىعى

islam.kz

ٴبىزدىڭ telegram-پاراقشامىزدا قازاقستاننىڭ ماڭىزدى جاڭالىقتارى. جازىلىڭىزدار!